بازی
در دنیای رقابتی امروز، شرکت‌ها به دنبال روش‌های نوآورانه برای شناسایی استعدادهای برتر هستند. کانون‌های ارزیابی سنتی، با تمام مزایا، ممکن است خسته‌کننده و غیرجذاب باشند. اما رویکرد جدیدی در حال ظهور است: بازی‌سازی. این مقاله بررسی می‌کند که آیا استفاده از فعالیت ها می‌تواند به شناسایی بهتر استعدادها کمک کند یا خیر، و چگونه این روش می‌تواند آینده ارزیابی منابع انسانی را متحول کند.
1.افزایش انگیزه و مشارکت شرکت‌کنندگان: کلید طلایی عملکرد بهتر
کانون‌های ارزیابی سنتی اغلب با فضایی رسمی، استرس‌زا و گاهی خسته‌کننده همراه هستند. این شرایط می‌تواند باعث کاهش انگیزه و مشارکت شرکت‌کنندگان شود و در نتیجه، ارزیابی دقیقی از توانایی‌های واقعی آن‌ها به دست نیاید.
فعالیت ها، با ذات سرگرم‌کننده و جذاب خود، می‌توانند این معادله را تغییر دهند. استفاده از عناصر بازی مانند امتیازدهی، رقابت، چالش‌ها، داستان‌پردازی و پاداش‌ها، محیطی پویا و انگیزه‌بخش ایجاد می‌کند که شرکت‌کنندگان را به مشارکت فعال ترغیب می‌کند.
مثال 1: بازی شبیه‌سازی مدیریت پروژه با چالش‌های غیرمنتظره:
در این بازی، شرکت‌کنندگان نقش مدیران پروژه را بر عهده می‌گیرند و باید پروژه‌ای با بودجه و زمان محدود را مدیریت کنند. چالش‌های غیرمنتظره‌ای مانند کمبود منابع، مشکلات فنی، تغییر در خواسته‌های کارفرما و اختلافات تیمی به طور تصادفی در طول فعالیت رخ می‌دهند.
نحوه افزایش انگیزه:
با طراحی گرافیک جذاب، ارائه سناریوهای واقع‌گرایانه و تعیین پاداش‌های مختلف (مانند کسب امتیاز، دریافت نشان، ارتقاء سطح و افزایش بودجه پروژه در صورت موفقیت)، می‌توان انگیزه شرکت‌کنندگان را افزایش داد.
مثال 2: بازی نقش‌آفرینی (RPG) با داستان‌پردازی جذاب:
در این فعالیت ، شرکت‌کنندگان در نقش شخصیت‌های مختلف با توانایی‌ها و نقش‌های متفاوت قرار می‌گیرند و باید با همکاری یکدیگر، یک ماموریت مهم را به انجام برسانند یا یک مشکل پیچیده را حل کنند. داستان بازی باید جذاب و پرکشش باشد و شرکت‌کنندگان را درگیر خود کند.
نحوه افزایش انگیزه:
با طراحی شخصیت‌های جالب، ایجاد فضایی پر از رمز و راز و ارائه جوایز ارزشمند در صورت موفقیت در ماموریت، می‌توان انگیزه شرکت‌کنندگان را افزایش داد.
2. ارزیابی دقیق‌تر مهارت‌های نرم: سنجش رفتارهای غیرقابل اندازه‌گیری
مهارت‌های نرم مانند ارتباطات، کار تیمی، رهبری، حل مسئله، تفکر انتقادی و خلاقیت، از اهمیت فزاینده‌ای در دنیای کار برخوردار هستند. با این حال، ارزیابی این مهارت‌ها در کانون‌های ارزیابی سنتی دشوار است، زیرا این مهارت‌ها اغلب رفتاری هستند و به راحتی قابل اندازه‌گیری نیستند.
فعالیت ها، با ارائه یک محیط تعاملی و پویا، امکان ارزیابی دقیق‌تر مهارت‌های نرم را فراهم می‌کنند. در طول بازی، شرکت‌کنندگان مجبور می‌شوند با دیگران تعامل داشته باشند، مسائل را حل کنند، تصمیم‌گیری کنند و از خلاقیت خود استفاده کنند. ارزیابان می‌توانند با مشاهده و تحلیل این رفتارها، اطلاعات ارزشمندی در مورد مهارت‌های نرم شرکت‌کنندگان به دست آورند.
مثال 1: بازی شبیه‌سازی مذاکره:
در این بازی، شرکت‌کنندگان در نقش‌های مختلف قرار می‌گیرند و باید با یکدیگر مذاکره کنند تا به یک توافق برسند. هدف از فعالیت، ارزیابی مهارت‌های ارتباطی، مذاکره، حل تعارض و توانایی متقاعدسازی شرکت‌کنندگان است.
نحوه ارزیابی مهارت‌های نرم:
ارزیابان می‌توانند با مشاهده نحوه تعامل شرکت‌کنندگان با یکدیگر، نحوه استفاده از زبان بدن، نحوه ارائه استدلال‌ها و نحوه مدیریت احساسات خود، مهارت‌های نرم آن‌ها را ارزیابی کنند.
شاخص‌های ارزیابی:
شاخص‌هایی مانند توانایی گوش دادن فعال، همدلی، شفافیت در ارتباطات، قدرت استدلال، توانایی حل تعارض و انعطاف‌پذیری می‌توانند برای ارزیابی مهارت‌های نرم مورد استفاده قرار گیرند.
مثال 2: بازی گروهی حل مسئله با محدودیت‌های زمانی و منابع:
در این فعالیت، شرکت‌کنندگان به صورت گروهی با یکدیگر همکاری می‌کنند تا یک مسئله پیچیده را در یک زمان محدود و با منابع محدود حل کنند. هدف از بازی، ارزیابی مهارت‌های کار تیمی، رهبری، حل مسئله، تفکر انتقادی و مدیریت زمان شرکت‌کنندگان است.
3. کاهش استرس و اضطراب: ایجاد فضایی امن برای شکوفایی استعدادها
کانون‌های ارزیابی سنتی اغلب محیطی استرس‌زا و پرفشار ایجاد می‌کنند. ترس از قضاوت، رقابت شدید با سایر شرکت‌کنندگان و انتظارات بالای ارزیابان می‌تواند باعث افزایش استرس و اضطراب شود. این استرس و اضطراب می‌تواند عملکرد شرکت‌کنندگان را تحت تاثیر قرار داده و مانع از ارائه بهترین خود شود.
فعالیت ها می‌توانند با ایجاد یک محیط غیررسمی، سرگرم‌کننده و جذاب، استرس و اضطراب را کاهش دهند. در یک محیط بازی‌گونه، شرکت‌کنندگان احساس راحتی و امنیت بیشتری می‌کنند و آمادگی بیشتری برای ریسک‌پذیری، خلاقیت و نشان دادن توانایی‌های واقعی خود دارند.
مثال 1: بازی شبیه‌سازی با بازخورد سازنده و بدون قضاوت:
در این بازی، شرکت‌کنندگان در یک محیط شبیه‌سازی شده، وظایف مختلفی را انجام می‌دهند و با چالش‌های گوناگونی روبرو می‌شوند. بازخورد در مورد عملکرد آن‌ها به صورت فوری و سازنده ارائه می‌شود و هیچ‌گونه قضاوت یا انتقاد منفی وجود ندارد.
مثال 2: بازی گروهی با تاکید بر همکاری و حمایت:
در این بازی، شرکت‌کنندگان به صورت گروهی با یکدیگر همکاری می‌کنند تا یک هدف مشترک را به دست آورند. تمرکز بر همکاری، حمایت و تشویق یکدیگر است و هیچ‌گونه رقابت منفی وجود ندارد.
4. جمع‌آوری داده‌های دقیق‌تر و قابل اعتمادتر: تحلیل رفتارهای واقعی در محیط شبیه‌سازی شده
در کانون‌های ارزیابی سنتی، ارزیابان اغلب به مشاهدات ذهنی و ارزیابی‌های شخصی متکی هستند. این موضوع می‌تواند باعث ایجاد سوگیری و کاهش دقت و قابلیت اطمینان داده‌ها شود.
فعالیت ها امکان جمع‌آوری داده‌های دقیق‌تر و قابل اعتمادتر را فراهم می‌کنند. رفتارها، تصمیم‌گیری‌ها، تعاملات و عملکرد شرکت‌کنندگان در طول بازی به طور خودکار ثبت و تحلیل می‌شود. این داده‌ها می‌توانند اطلاعات ارزشمندی در مورد توانایی‌ها، نقاط قوت و ضعف و سبک رفتاری آن‌ها ارائه دهند.
مثال 1: بازی شبیه‌سازی مدیریت با ردیابی تصمیم‌گیری‌ها و تخصیص منابع:
در این بازی، تمام تصمیم‌گیری‌های شرکت‌کنندگان در مورد تخصیص منابع، تعیین اولویت‌ها، مدیریت زمان و حل مشکلات به طور خودکار ثبت می‌شود.
مثال 2: بازی گروهی با تحلیل تعاملات و ارتباطات:
در این فعالیت ، شرکت‌کنندگان به صورت گروهی با یکدیگر تعامل دارند تا یک هدف مشترک را به دست آورند. تمام تعاملات آن‌ها، از جمله پیام‌های متنی، مکالمات صوتی و ویدئویی، و حرکات بدنی (در صورت استفاده از سنسورها) به طور خودکار ثبت می‌شود.
5. بهبود تجربه شرکت‌کنندگان و افزایش برند کارفرمایی: ایجاد تصویری مثبت از سازمان
کانون‌های ارزیابی سنتی اغلب به عنوان یک فرایند استرس‌زا، وقت‌گیر و ناخوشایند برای شرکت‌کنندگان تلقی می‌شوند. این تجربه منفی می‌تواند بر تصور آن‌ها از سازمان تاثیر منفی بگذارد و باعث کاهش جذابیت برند کارفرمایی شود.فعالیت ها می‌توانند با ارائه یک تجربه مثبت، جذاب و سرگرم‌کننده، تصور شرکت‌کنندگان از سازمان را بهبود بخشند. یک کانون ارزیابی بازی‌گونه به خوبی طراحی شده، نه تنها اطلاعات ارزشمندی در مورد توانایی‌های شرکت‌کنندگان ارائه می‌دهد، بلکه باعث ایجاد یک تصویر مثبت از سازمان به عنوان یک محیط نوآورانه، خلاق و جذاب برای کار کردن می‌شود.
مثال 1: کانون ارزیابی بازی‌گونه با استفاده از یک داستان‌سرایی جذاب:
کل فرایند ارزیابی در قالب یک داستان جذاب و پرکشش ارائه می‌شود. شرکت‌کنندگان در نقش قهرمانان داستان قرار می‌گیرند و باید با حل معماها، غلبه بر چالش‌ها و همکاری با دیگران، به اهداف خود دست یابند.
مثال 2: کانون ارزیابی بازی‌گونه با استفاده از فناوری‌های نوین:
در این کانون ارزیابی، از فناوری‌های نوین مانند واقعیت مجازی (VR)، واقعیت افزوده (AR) و هوش مصنوعی (AI) برای ایجاد یک تجربه تعاملی و جذاب استفاده می‌شود.
نتیجه‌گیری:
در این مقاله، بررسی کردیم که چگونه کانون‌های ارزیابی بازی‌گونه می‌توانند با افزایش انگیزه و مشارکت شرکت‌کنندگان، ارزیابی دقیق‌تر مهارت‌های نرم، کاهش استرس و اضطراب، جمع‌آوری داده‌های دقیق‌تر و قابل اعتمادتر و بهبود تجربه شرکت‌کنندگان، به شناسایی بهتر استعدادها کمک کنند.
بدون دیدگاه