رفتار درمانی دیالکتیکی برای نوجوان ها (DBT) یک راهنمای ضروری بوده و برای متخصصین بالینی که مایل به اجرای رفتار درمانی دیالکتیک در مداخله های درمانی خود برای نوجوان ها هستند، با درکی آسان همراه است.
نویسنده ها از ادبیات نوین منطبق با رفتار درمانی دیالکتیک استفاده کنند تا می توضیح های مفصل را به همراه نمونه هایی از گروه درمانی را برای شرایط مختلف ارائه دهند. هر فصل شامل مطالبی است که به درمانگر کمک میکند تا این درمان را برای موقعیتهای بالینی خاص از جمله خدمات سرپایی مراجع بستری بستری شدن موقت مدرسه و مرکزهای بازداشت نوجوان ها و تشخیصها (مانند مصرف مواد اختلال های خوردن و اختلال های رفتاری تطبیق دهد.
بخش پایانی کتاب حاوی منابع علمی و اعلان هایی است که به درمانگر اجازه دهد تا شیوه های درمانی خود را سفارشی کند.
درمان رفتاری دیالکتیکی چیست؟
درمان رفتاری دیالکتیکی نوعی از CBT است که در ابتدا برای درمان اختلال شخصیت مرزی طراحی شده بود، اما از آن زمان برای درمان سایر شرایط نیز اقتباس شده است. این نوع درمان برای کمک به افرادی که در تنظیم احساسات خود مشکل دارند یا رفتارهای خود تخریبی مانند اختلالات خوردن، اختلالات مصرف مواد یا افرادی که رفتارهای خودآزاری از خود نشان می دهند، استفاده می شود.
درمان رفتاری دیالکتیکی به حل مشکلات فکری و رفتاری کمک می کند در حالی که استراتژی هایی مانند تنظیم احساسات و ذهن آگاهی را در بر می گیرد. هدف DBT آموزش افراد برای توسعه روش های سالم برای مقابله با استرس، تنظیم احساسات و بهبود روابط با دیگران است. این درمان می تواند به افرادی که ممکن است مهارت های مقابله ای مفید نداشته باشند و متوجه می شوند که از یک بحران به بحران دیگر می روند، کمک کند.
چرا DBT توسعه یافت؟
مارشا لاینهن DBT را در دهه 1980 برای کمک به افرادی که افکار خودکشی داشتند و اغلب تشخیص اختلال شخصیت مرزی (BPD) داشتند، توسعه داد.
افراد مبتلا به BPD اغلب از علائم زیر رنج می برند: احساسات شدید را تجربه می کنند. در روابط خود با مشکل مواجه هستند. اقدامات آنها بسیار تکانشی است. تفکر آنها بسیار سیاه و سفید است. بنابراین، DBT برای کمک به افراد مبتلا به DBT در مدیریت این علائم اصلی با ارائه مهارت هایی برای رسیدن به اهدافشان توسعه یافت. به این ترتیب، افراد مبتلا به BPD می دانند که چگونه به موقعیت های چالش برانگیز پاسخ دهند یا روابط خود را مدیریت کنند تا کیفیت کلی زندگی خود را بهبود بخشند.
برخی از تکنیک‌های مورد استفاده در DBT چیست؟
چهار ماژول در DBT پوشش داده می‌شوند:
آگاهی ذهن
DBT به افراد می‌آموزد که بر لحظه حال تمرکز کنند و احساس زمین‌گیر بودن داشته باشند. این امر به ویژه برای افرادی که با احساس ناپایدار از خود و مشکل در تمرکز بر زمان حال دست و پنجه نرم می‌کنند، مفید است. پس از تمرکز بر لحظه حال، ایده این است که افکار منفی خودکار درگیر نشوند.
تنظیم هیجان
DBT به افراد کمک میکند تا نحوه مدیریت احساسات خود را بیاموزند تا احساسات شدید به کنترل اوضاع منجر نشوند.آنها می‌آموزند که می‌توانند نحوه واکنش به احساسات منفی/قوی را انتخاب کنند. آنها همچنین می‌توانند یاد بگیرند که از موقعیت‌هایی که می‌دانند احساسات قوی را تحریک می‌کنند، اجتناب کنند.
تحمل ناراحتی
DBT به افراد می‌آموزد که چگونه با موقعیتهای ناراحت‌کننده کنار بیایند، مانند کمک به آنها برای فکر کردن به برخی از کارهای سالمی که می‌توانند برای مدیریت رفتار و احساسات خود انجام دهند تا به طور ناگهانی یا پرخطر عمل نکنند.
اثربخشی بین فردی
DBT هدف دارد به افراد بیاموزد که به روش‌های سالم و محترمانه ارتباط برقرار کنند. می‌تواند قاطعیت و نحوه تعیین مرزهای سالم با دیگران را آموزش دهد. می‌تواند مهارت‌های گوش دادن و حل تعارض را تقویت کند و به ایجاد اعتماد به نفس با دیگران کمک کند.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.